To love someone doesn't mean you have to force a commitment. Sometimes, you just have to be satisfied with whatever connection you have..As long as it stays..
Year 1998 noon first year college tayo. I just turned 16, batang bata, sariwa at kaakit akit. Ikaw naman, bata rin, uhhmm sariwa din ... at cge na nga kaakit akit din. Hindi tayo close at bihira taung magusap. Sa totoo nga lang wala akong maalala na pinagusapan naten nung mga tym na un. Isa pa naiirita ako sau kasi ang ingay-ingay mo . Habang nakaupo ako sa classroom at sinusubukang umiidlip, saka ka naman dadating na nag iingay sa corridor. Feeling mo ata artista ka at lahat na lang ng makasalubong mo eh binabati mo ng good morning. Pero ang pinagtataka ko eh kung bakit ang aga mo pumasok, samantalang tapat lng ng skul naten ang dorm mo. Hindi ko alam kung crush mo ko, kung nagpapapansin ka ba o ano, kasi sa totoo lang hindi ka nakakatuwa.
Bukod sa pagiging madaldal na kinaiinisan ko, me napansin naman ako sayo na gustong gusto ko. Ang tambok pla ng puwet mo. Raawwwrrrr!!!! Sabi nga ni Inri "It runs in the family"
Year 1999-February debut ni Cathryn. Ganun pa rin, wala akong pakialam sayo at wala ka rn naman yatang pakialam kung sino ako. Ang mundo ko ay umiikot kina Mark, Rex, at Ferdinand. Si Ferdinand pa nga ang sentro ng atensyon nung gabi na un kasi kakulay ng long sleeve niya ung table cloth. Pagkatapos ng debut ni Cathryn dumiretso ng beerhouse si Rex at Mark. Hindi na ako sumama kasi tinatamad na akong umuwi kaya sumama na lang ako sa inyong matulog sa hotel. Naalala mo pa ba ung script na tutal magkasing tangkad tau, sabhin na lang na magkapatid tayo pag me nagtanong- (kambal na magkapatid). Nung gabi na un magkasama tayong natulog sa hotel. Ako. Ikaw. At si Grace.
Hinding hindi ko makakalimutan yung gabi na un kasi halos malaglag na ako sa kama sa kalikutan niyong dalawa. Feeling nio ata kaung dalawa lang ang tao sa room at panay pa daldalan nio eh dis oras na ng gabi. Kalahating gising at kalahating tulog ng marinig ko ung mga katagang “ang cute ni Harold” hindi ko alam kung ikaw ba o si grace ang nagsabi nun, basta ang alam ko… KYUT daw ako!!!! Nagpatuloy pa ang kwentuhan niyong dalawa hanggang sa umabot na sa boypren mo ang usapan. Nag aaral xa sa Mapua Intramuros ata, Engineering ang kinukuha at bihira lang kayong magkita. Sabe ko nambababae na un. Kung hindi nambabae eh malamang nanlalake. Basta ang alam ko eh siniraan ko ng bonggang bongga ang pagkatao ng boypren mong bihira mo namang makita.
Kinabukasan napagkasunduang manuod ng sine sa SM North, You’ve got Mail ang palabas na tinulugan ko lang naman kasi nga napuyat ako sa inyo. Simula nun naging close na tayo, Ikaw. Ako. at si Grace.
Naaala mo ba nung tinutukso kita pag sasamba kasi hindi ka marunong gumamit ng lipstick. Me lipstick ka nga pero after 5 minutes nakaen mo na lahat. Gusto ko pa ngang sabhn sayo na “gusto mo tulungan kitang ubusin ung lipstick mo?” Ilang beses ko din prinaktis ung linyang yan pero kahit anung pilipit gawin ko sa dila ko, hindi ko tlga sya masabi sayo. Cguro hindi pa panahon. Pag katabi kita sa traysikel napapansin ko hindi ka mapakali. Bagong ligo ka naman, ang bango mo nga at bagong tutbras ka pa. Samantalang ako, amoy pawis at amoy ewan na, pero ikaw naman tong hindi mapakali na akala mo eh nagpapawis ang kili-kili. Sa totoo lang nakakatuwa kang pagmasdan. Meron pa un tym na wala taung ginawa sa classroom kundi tanggalin ang kyutiks mong kulay pink. Hindi ko alam kung sinasadya mong sirain un kyutiks mo na kakalagay pa lang, o sadyang mumurahin lang tlg ang kyutiks na binibili mo, kaya naman ako kukutkutin ko naman un daliri mo. If I know tuwang tuwa ka naman na magkatabi tayo at hawak hawak ko ang kamay mo. Pawis na pawis siguro kili-kili mo!
Sumapit un last day ng semester at magsisiuwian na kayung lahat sa probinsya. Nakakainis kau kasi akalain ko ba namang halos lahat pla kayo eh probinsyano at probinsyana! Nagkita pa tayo nung araw na yun, dun sa tapat ng skul.. sa tapat ng dorm. Nagpapaalam ka saken at nagpaalam din ako sayo. Ang weird ng pakiramdam kasi magkaibigan lang naman tau pero bakit parang ambigat sa pakiramdam na malaman na uuwi ka na ng probinsya at hindi na kita makikita at hindi mo na rin ako makikita. Parang … sana pasukan na ulit kinabukasan, sana wala na lang bakasyon. Sana makasama pa kita. Bakasyon lang un mga ilang buwan pero ung pakiramdam eh parang mag-aabrud ka at hindi na tayo magkikita kahit kelan. Hahaha! So hayun nga nagpaalam kna, sabe ko ingat ka dun. Nauutal kna at ung mata mo nakatingin na lang sa halaman. Gusto kitang batukan at sabhn sayong “hoy unggoy ako ba kausap mo?” Sabe ko bagay sayo mahabang buhok kaya wag ka magpagupit. Tumalikod ka na, dere-deretsong lakad pabalik ng dorm. Kala mo nag RROTC, nyahahahaha! Sinitsitan pa yata kita pero hindi ka na lumingon. Nag-antay ako saglit sa kinatatayuan ko baka kasi sakaling lumingon ka…. Pero hindi ka na lumingon.
Last day ng 2nd semester 1999 – ang naalala ko lang eh ung likod mo at ang matambok mong puwet.
